Ik was doodmoe en ik had trek. Ik had de hele dag een seminar gegeven. Daarna volgde een lang en vrij ongemakkelijk gesprek met een van mijn opdrachtgevers. Vervolgens moest ik nog twee uur met het openbaar vervoer totdat ik eindelijk thuis was.
Ik had de woning een hele week lang voor mezelf, maar dat betekende ook dat niemand met eten op mij zou wachten.
Het was laat. Ik had trek. Ik was moe.
Al een beetje flauw in mijn hoofd stapte ik in de auto die ik op het station had achtergelaten en reed naar mijn thuis-dorpje.

De voedingsconsulent zonder kliekjes

Had ik nog kliekjes thuis? Nee. Niets. Wat zei ik ook al weer tegen mijn cliënten en studenten: ‘Zorg ervoor dat er altijd kliekjes zijn. Dan kun je altijd snel wat eten opwarmen’. Ha. Hahaha.
Kon ik ergens snel iets ophalen? Helaas niet, want er zijn hier geen toko’s in de buurt en nog een uur in een restaurant op mijn eten te wachten, zou ik echt niet volhouden.
In een bui van ‘ik moet nu echt heel dringend iets eten’ stopte ik bij de plaatselijke ALDI. Zonder de groenten ook maar een blik waardig te keuren – groenten snijden zou nu echt te veel kracht kosten – liep ik door de winkel.
En toen wist ik wat mijn diner zou worden. Ik ging naar de diepvriesbakken en pakte een zakje diepvriespatat. Wat nou ‘zero waste’ en plasticvrij leven. Pfff, vandaag maar even niet. Daarna door naar de vis. De verse bio-zalm was al op. Logisch, ik was een van de laatste klanten op die dag. Dus weer naar de diepvries. Gelukkig nog een pak biologische zalm. Maar eerlijk, ik had het punt bereikt dat ik zelfs dit regeltje over bord had gegooid. Dan werd het gewoon een complete diepvriesmaaltijd. Zou me wat yang kosten, maar dat had ik ervoor over. Wat miste nog? Ah ja, een pot mayonaise. Bio hadden ze niet. Maakte niet uit.
Met van de honger trillende benen  –  een vage herinnering aan de hypoglycemische toestanden van jaren geleden laaide even weer op – wankelde ik naar de kassa. Ik rekende af en dacht nog even: ‘als iemand van mijn studenten dat ziet, dan heb ik iets uit te leggen.’

Mijn eigen voedingspatroon

Mensen vragen me namelijk heel vaak: ‘Eet je nu zelf echt ook zo?’ Alsof ze verwachten dat ik alleen maar lege praatjes houd. Met ‘zo’ bedoelen ze volgens de principes van de Chinese voedingsleer.
Ik kan oprecht zeggen dat ik dit doe. Niet omdat ik moet, maar omdat dit voor mij het beste werkt. Ik hou van mijn lekkere, warme ontbijt: omelet, pompoensoep met rode linzen, soms pap met nootjes, ….
Ik kan ook niet meer zonder een echte maaltijd voor lunch en diner. En ik moet ook zeggen dat het me geen moeite kost. Echte maaltijden vind ik te belangrijk en lekker. Mij krijg je niet meer aan de slappe broodjes kaas.
Maar er zijn ook grenzen. En die grens had ik op de genoemde dag meer dan bereikt.

Thuis stopte ik mijn diepvrieseten in de magnetron… NEE! Grapje, want ik heb geen magnetron. Ik stopte alles in de oven. Binnen 20 minuut was het eten klaar. Ik plofte neer aan onze kleine keukentafel. Was ik niet te kapot geweest om de drie extra meters naar de woonkamer af te leggen, had ik me ook met gemak voor de televisie geïnstalleerd.
Dikke klodder mayo op de patat. En het was smullen. Eindelijk zitten, rusten en eten!
Toen ik zo het laatste diepvriespatatje in de mayonaise dipte, dacht ik bij mezelf: ‘Dit smaakte echt heel lekker. Ik kan dit best eens vaker doen.’ Uiteraard zonder me schuldig of raar te voelen.

Sinds toen neem ik vaker bewust een maaltijd die niet helemaal matcht met wat ik normaal gesproken als gezond beschouw. Ik was al niet extreem streng. Zie ook mijn eerdere blogs, bijvoorbeeld over gezond eten tijdens je vakantie. Het – bijna – wekelijkse patatje (wel bij een uitstekende patatkraam met verse patat en goede olie ?) is bij ons al een tijdje standaard. Het is lekker en ik wil mijn dochter van acht ook geen voedingstrauma bezorgen. De nep-variante van zoete aardappelen vindt ze gewoon niet lekker.
Maar die avond heeft me toch weer aan het denken gezet.

Laat eten geen obsessie worden

Ik moest denken aan mijn begintijden op het gebied van voeding. Toen volgde ik ook nog een opleiding macrobiotiek. Ik voelde me er uiteindelijk minder in thuis en daarom besloot ik uiteindelijk om uitsluitend voor de Chinese voedingsleer te gaan. Ik heb wel veel aan de macrobiotische kijk op voeding gehad en ik heb er veel leuke mensen leren kennen. Maar ik heb er ook mensen te veel zien doorschieten. Mensen die zich schuldig voelden als ze maar één hapje witte suiker op hadden. Mensen die niet meer bij vrienden wilden gaan eten, omdat ze geen gasfornuis hadden maar elektrisch kookten. (Volgens de macrobiotiek geeft elektrisch koken slechte energie.) Mensen die zich extreem druk maakten over de snijtechniek.
Uiteindelijk draaide alles om eten. Het plezier was ervan af en had plaats gemaakt voor zorgen, controle en schuldgevoelens. Ik kon niet meer zien dat zij aan het genieten waren.
Ook bij sommige cliënten zie ik dit gebeuren: ze maken uitstekende keuzes en zijn toch bezorgd of ze het nu ‘echt goed’ doen.
Uiteindelijk kunnen de zorgen over het wel/niet ‘goed’ doen overhand nemen. Voeding lijkt dan meer op een lastige zaak in plaats dat het vreugde, smaak en levenskwaliteit brengt.
Begrijp me niet verkeerd: goed eten is belangrijk. Elke dag een diepvriesmaaltijd zoals toen, kan ik natuurlijk niet toejuichen. In ieder geval in het begin is het aan te raden om het met veel liefde en moeite zo consequent mogelijk te doen. Ik adviseer mensen dan ook om minimaal 1 maand alles 100 % te doen. Simpelweg omdat je dan het snelst en meest diepgaand veranderingen aan je gezondheid kunt zien.
Maar het mag nooit een obsessie worden. Daarvoor is voeding te leuk. Bovendien heb je niet voor niets de andere pilaren van de TCM, zoals de acupunctuur, bewegingsleer, tuina, moxa en Chinese kruiden. Deze kunnen ook nog veel ellende opvangen, net zoals homeopathie of andere alternatieve therapieën. Ook als de voeding een keertje niet 100% is.

5 tips

Hier 5 tips hoe je op een natuurlijke manier met uitstapjes en minder gezonde dingen om kunt gaan:

  1. Geniet als je uit eten gaat. Kijk dat je verstandige, maar vooral lekkere keuzes maakt. Als je geen gluten verdraagt, is pizza misschien een minder goed idee. Maar vis die in een beetje meel is gewenteld, kan zeker wel en keertje.
  2. Als je kinderen hebt, word je sowieso heel snel van je gezondheidswolk gehaald. Spreek af dat je thuis redelijke verstandige keuzes maakt, maar ga niet zo ver om je kind al het – in hun ogen – lekkere eten te verbieden. Laat ze op kinderverjaardagen mee eten (eventueel met mini-kanttekeningen, want die hebben sowieso veel kinderen, zoals bijvoorbeeld geen varkensvlees, geen hele glazen melk drinken, geen cola voor jonge kinderen, etc.). Maal niet om de vele toevoegingen in een verjaardagstaart. Daar kan je kind heus wel een keer tegen.
  3. Geniet als vrienden voor je hebben gekookt, ook hebben ze niet compleet rekening gehouden met je voorkeuren. Het feit dat een maaltijd voor jou met moeite en liefde is bereid, geeft ook een gezonde draai aan de voeding.
  4. Maak het je soms extra gemakkelijk. Je kunt er bijvoorbeeld een bepaalde dag voor uittrekken. Voor veel mensen is een weekenddag handig. Dan kook je een keer niet, maar haal je lekker iets op bij de toko.
  5. Kauw goed, dan valt het sowieso lekker. En voel je vooral niet schuldig!

Ik wens jullie een hele fijne kersttijd. ♥ In januari 2018 ben ik er weer met een nieuwe blog.

! Nieuws !

Geen consulten in januari 2018
Ik ben heel druk met een aantal projecten en ik verander mijn consult-aanbod. Daarom is mijn agenda in januari en    in  half februari al volgepland en neem ik pas daarna weer nieuwe klanten aan.

Workshops ‘Word je eigen voedingsconsulent’
Er staan wel weer workshops gepland.
Zaterdag 27 januari 2018 in Gendt (Nijmegen/Arnhem). (update: de workshop is vol)
Zondag 25 februari 2018 in Gendt (Nijmegen/Arnhem).

Module voor professionals, start maart 2018
De 3-daagse module ‘TCM-voedingstherapie voor Milt en Maag’ bied ik ook weer aan. Deze module is alleen voor professionals. Data zijn: 8 maart 2018, 22 maart 2018 en 12 april 2018. Aanmelden kan via de webshop.

Adventskalender
Een paar dagen is hij er nog: de adventskalender die ik heb gemaakt staat op facebook. Elke dag open ik een deurtje en vertel ik iets over een specifiek voedingsmiddel.